Przeczenia – Verneinungen

W języku niemieckim mamy 3 przeczenia:

1) nein – stoi zawsze na początku zdania, np.:

Gehst du mit mir ins Kino? – Nein.

Czy pójdziesz ze mną do kina? – Nie.

2) nicht – zaprzecza czasowniki, przymiotniki i przysłówki. Może stać w zdaniu po czasowniku, przed przymiotnikiem albo przysłówkiem bądź na końcu zdania, jeśli zdanie jest krótkie. Wszystko w zależności od tego co chcemy zaprzeczyć w zdaniu, np.:

Er lernt nicht. (nicht stoi po czasowniku) – On się nie uczy.

Das mache ich nicht gern. (nicht stoi przed przysłówkiem) – To robię nie chętnie.

Ich mag Mathe nicht. (nicht stoi na końcu zdania) – Nie lubię matematyki.

3) kein/keine – zaprzecza tylko rzeczowniki, stoi przed nimi.

Heute haben wir kein Heft. (kein, bo jest das Heft) – Nie mamy dzisiaj (żadnego) zeszytu.

Ich brauche keinen Kuli. (keinen, bo jest der Kuli) – Nie potrzebuję (żadnego) długopisu.

Wir finden keine Bibliothek. (keine, bo jest die Bibliothek) – Nie znajdujemy biblioteki.

Er kauft keine Hefte. (keine, bo jest die dla l. mn.) – On nie kupuje (żadnych) zeszytów.

Ich helfe keinem Fremden. – Nie pomogę obcemu.

Nominativ           der                   die                    das                     die
Nominativ         kein                keine                 kein                    keine
Genitiv               keines            keiner               keines                keiner
Dativ                  keinem           keiner               keinem              keinen
Akkusativ          keinen            keine                kein                    keine